Rajesh Durbal Pinatutunayan ang Power of Perseverance

Tatlong taon na ang nakalilipas, si Rajesh Durbal ang naging unang triple amputee upang makumpleto ang Hawaii Ironman sa Kona, tinatapos ang maalamat na triathlon sa loob ng 14 na oras, 19 segundo.

Video ng Araw

Iyan ay kahanga-hanga, ngunit hindi kasing ganda ng pagmamasid sa Durbal drive.

Ang kanyang Ford Focus ay hindi espesyal na kagamitan. Nag-iimbak lamang siya ng shift. At wala siyang kanang kamay. Inililipat niya ang mga gears sa pamamagitan ng isang magulo ng makinis na paggalaw na kinasasangkutan ng kanyang kaliwang braso at nagtatrabaho ang mahigpit na hawak at gas na may mga prosteyt na binti.

"Ang mga tao ay nagtanong, 'Bakit hindi makakuha ng awtomatiko? Ito ay mas madali, '"Durbal, isang network engineer ng system sa Orlando, Florida. "Natutunan ko sa stick. Ang aking ama ay hindi kailanman gumawa ng anumang bagay na madali para sa akin, at natutuwa akong ginawa niya iyan. "

Isang Mabagsik na Pagsisimula

Durbal, 35, ay isinilang na nawawalang mga buto sa parehong mga binti, at ang kanyang kanang braso ay bahagyang binuo lamang. Bago ang kanyang unang kaarawan, ang kanyang mga binti ay pinutol at siya ay inilagay sa isang buong katawan cast para sa tatlong buwan.

Ginugol niya ang karamihan sa kanyang unang anim na taon sa loob at labas ng mga ospital. Nang dumating ito sa sports, gumugol siya ng halos lahat ng oras sa bangko. Tinuturo siya ng mga guro sa mga laro ng card o table tennis. Ito ay noong 1980s at unang bahagi ng '90s, bago pa ang Challenged Athlete Foundation, mga advanced na prosthetics, at ang mainstreaming ng mga taong may mga pisikal na hamon.

Ang kanyang mga magulang na ipinanganak sa Trinidad, sina Raj at Anne Durbal, ay nakipaglaban sa sistema ng pampublikong paaralan at nilabanan ang mga mungkahi upang ipadala siya sa espesyal na pag-aaral.

Nais ni Raj na ang kanyang anak na magkaroon ng isang normal na pagkabata, na kung saan ay upang sabihin ang isang daredevil isa. Kaya kinuha niya siya sa hiking, skiing at snowboarding. Sa isang paglalakbay sa pamilya sa Niagara Falls, ang mga turista ay nagbitiw sa mga larawan at video bilang si Raj at si Rajesh ay nagsimula sa ilalim ng talon para sa isang hitsura para sa sobrang kasiyahan.

Bilang isang batang nasa hustong gulang, natuklasan ni Rajesh ang Mga Laro sa Imperyong Estado para sa Pisikal na Hinahamon at napakahusay sa mga kaganapan ng track. Nakatulong iyan sa kanya upang maging isang degree, ngunit ang pang-araw-araw na buhay ay patuloy na isang pakikibaka. Pinausukan niya ang mga sigarilyo at sumunod sa pagkain ng junk food, naging depressed at kahit na itinuturing na pagpapakamatay.

Ang Kapangyarihan ng Triathlon

Nagkaroon ng pagkakaiba sa relihiyon, at madalas na binanggit ni Durbal ang kanyang pananampalataya. Ngunit ang talagang nakabukas na mga bagay sa paligid ay isang desisyon noong maaga noong 2009 upang pumasok sa triathlon, ng lahat ng bagay. Ang sport ay may mahabang kasaysayan na may pisikal na mga atleta, ngunit karamihan ay may dalawa o tatlong functional limbs.

Hindi ba mas madali ang iba pang sports?

Bakit hindi magmaneho ng kotse na awtomatiko?

Durbal ay nagpatirapa sa pagsasanay sa triathlon, kung minsan ay medyo literal, tulad ng kapag inilagay siya ng dalawang humahawak sa tubig para sa pagsisimula ng paglangoy. Iyon at pagkuha ng tulong mula sa tubig at sa unang paglipat ay ang tanging accommodation na tinatanggap niya.

Para sa lahat ng bagay siya ay sa kanyang sarili.

Nakuha niya ang mga binti

Nagdadala siya ng tatlong hanay ng mga binti sa lahi (bike, run, at walking-around legs) at pagkatapos ay mayroong bike na pinamamahalaan mula sa kaliwang bahagi gamit ang aerobar pads na sumakay sa kanang bahagi upang magkasya ang kanyang tamang tuod.

Ang kanyang tumatakbong binti ay nagpapalakas ng kanyang taas mula sa 5-foot-4 hanggang 6-foot-3, na kung saan ang mga doktor ay nagpapahiwatig ng kanyang taas ay naging.

Pagkatapos ay mayroong tubig.

Tulad ng karamihan sa mga manlalangoy, humihinga ang Durbal tuwing tatlo o apat na stroke. Ngunit madalas siyang nagsasanay sa pamamagitan ng paghinga bawat pito hanggang siyam. Magsuot siya ng wetsuit upang lumangoy kung ang iba naman ay ginagawa, ngunit mas gustong pumunta nang walang.

"Hindi ko gusto ang bentahe na ito ay nagbibigay sa iyo sa mga tuntunin ng dagdag na buoyancy at streamline," sabi niya. "Isang manlalaban ako. Gusto kong gumawa ng mga bagay na mas mahirap hangga't maaari. "

Iyan ang dahilan kung bakit siya nagmamahal sa pagtakbo. Sa totoo lang, kinamumuhian niya ang pagtakbo ngunit iyan ang ginagawang paborito niya sa tatlong disiplina. Nakita siya ng karamihan sa mga tagamasid na lumilipad sa daloy ng kurso at inaakala na mas kanais-nais sa isang naka-kamay na paglangoy o pagbibisikleta.

Hindi na sila lumakad sa kanyang mga sapatos, hayaan ang mag-isa run 26. 2 milya sa kanila. Ang pagpapatakbo ng mga prosthetics na ginalit laban sa hubad na balat ng kanyang mga stumps ay maaaring maging masakit na masakit, na nangangailangan ng napakalaking core lakas, na Durbal ay may kasaganaan.

Tinatangkilik ang Hamon

Mga araw na ito, ang Durbal ay nakatuon sa karamihan sa mga pangyayari sa Olimpiko at kalahating Ironman. Naglunsad siya ng pundasyon (live-free net), na binuo ng isang linya ng triathlon na damit para sa mga may kapansanan na atleta, at madalas na nakikipag-usap sa mga grupo ng korporasyon at mga paaralan.

Ang bawat isa, tila, ay gustong malaman ang mga detalye kung paano siya nag-swims, nagbibisikleta, at tumatakbo.

"Sumasaklaw ang Triathlon sa aking diskarte sa buhay," sabi ni Durbal. "Maaari kang mag-train at magplano, ngunit may palaging isang bagay na lumalabas at kailangan mong ayusin. May mga break, nabigo ang iyong kagamitan, masama ang panahon, at kung paano ka makitungo sa bagay na ito ay nakagaganyak.

"Sa katapusan, ikaw ay laban sa mga elemento."